Røða, ið Eirikur í Jákupsstovu, landsstýrismaður í almanna- og mentamálum, helt á Tjóðpallinum, fríggjadagin 28. mars 2025.
Jenny C. Petersen hevur starvast sum stjóri á Tjóðpalli Føroya síðan Tjóðpallurin var stovnaður í 2005.
Góða Jenny
Tað er eitt sindur serligt, at eg í dag vegna almennu Føroyar skal takka fyri títt arbeiði á Tjóðpallinum eftir øll hesi árini.
Tað fyrsta er, at vit als ikki kenna hvønnannan. Vit hava onki samstarv havt, sjálvt um tú hevur verið á Tjóðpallinum í rættiliga nógv ár. Trupulleikin er jú, at eg havi verið landsstýrismaður so stutt.
Tað er næstan soleiðis, at tú hevur verið í 20 ár, og eg í 20 dagar.
Men hóast tað, so vil eg byrja við at siga takk.
Sjálvt um vit ikki kennast, so minnist eg væl síðst vit tosaðu saman.
Tað var í trappunum niðast í Varpinum í Klaksvík tann 4. januar í ár klokkan umleið hálvgum átta.
Tað var Regin Smiður, sum var settur upp í Klaksvík. Sunleif Rasmussen, Rúni Brattaberg, Aldubáran og modernaði dansibólkurin Riva. Tað var kvæðaopera á Klaksvíksvegi 2. Nakað sum í sær sjálvum var ein fantastiskur absurditetur. Og hetta kvøldið var útselt.
Eg hevði dagin fyri - ella sama dag - lurtað eftir einari endursendari samrøðu millum teg, Jenny, og Inga Rasmussen, har tú greiddi frá tínum lívi. Bæði áðrenn og meðan tú hevur verið stjóri á Tjóðpallinum.
Í Varpinum hetta kvøldið brúkti eg høvið at rósa tær fyri samrøðuna, sum eg helt vera hugtakandi.
Ein vending, sum tú brúkti í sendingini, og sum eg ikki ordiliga hevði bitið merki í fyrr, var, at tú í samband við hugtakið, armslongd, segði nakað við, at armarnir í armslongd bæði kundu vera stuttir og langir. Tað er ein vending, sum eg sjálvur havi brúkt fleiri ferðir aftur.
Men fara vit til sjálvt innihaldið í samrøðuni, so var eg serliga hugtikin av frágreiðingini um, at tú um aldaskiftið tókst alt upp við rót í Noregi, har tú eftir hondini hevði búð í 14 ár, hevði bygt hús og treivst væl, fyri síðani at koma heim at seta Tjóðpall Føroya á stovn saman við øðrum.
Tað fyrsta var, at tit gjørdu verkætlanir í hølunum, har Tjóðpallurin enn er í dag, men samstundis arbeiddu tit við at skipa Tjóðpall Føroya í lóg.
Lógin um Tjóðpallin varð borðin í tingið av Annlis Bjarkhamar 25. februar 2003 og varð samtykt 22. apríl sama ár. Til atkvøðugreiðslurnar var alt tingið – uttan tveir – fyri Tjóðpallinum. So upp á tann mátan var tað ein sólskinssøga.
Men sum tú eisini sjálv greiddi frá - og eg sum løgfrøðingur eisini veit - so broytir ein lóg ikki alt. Tað er so nógv annað, sum skal til eisini. Tað fóru tit í gongd við beinanvegin, og tit settu nógvar leikir upp, fingu nýggjar føroyskar leikir og stríddust hvønn dag fyri at skapa eitt national-teatur í Føroyum. Men tað er ikki einfalt at byggja slíkt upp og at halda tí uppi. Og tað kunnu vera nógvar orsøkir til tað. Eitt er til dømis hølisumstøðurnar, sum ikki beinleiðis eru blivnar betri. Áhaldandi lekar og onkur eldsbruni eisini.
Eg helt eisini, at tað var øgiliga áhugavert, hvussu væl tú greiddi frá, at mann sjálvandi dugir at síggja, at okkurt kundi verið gjørt øðrvísi hesi árini, OG komu tínar visjónir um eitt veruligt, nýtt og topp modernað tjóðleikhús, sum fer at gerast eitt prýði fyri Føroyar og føroyska leiklist!
Í samband við tjóðleikhusið havi eg hug at siga, at eg væl skilji, hvussu avbjóðandi umstøðurnar hava verið fyri tykkum. Tað tykist, sum um tit hava staðið í eini langari bíðistøðu – sjálvt um mann í veruleikanum bara spyr um ein matrikul at byggja á. Fyrsta boðið var á Skálatrøð og seinastu árini inn í eina stóra óvissu um staðseting á Bursatanga. Hetta er nakað, ið skapar ótryggleika og órógv fyri allan stovnin og alt leiklistaumhvørvið.
Vónandi fer nýggja býráðssamgongan at bera so í bandi, at vit skjótt aftur kunnu fáa eina avtalu í lag, so mann veit, at talan er um eina varandi og trygga loysn til staðsetingina av einum komandi tjóðleikhúsi, har Tjóðleikhúsið ikki einans fær loyvi at vera, men eisini verður ynskt og virt sum tann týðandi mentanarstovnur, tað er.
Av tí sama skilji eg væl, um Tjóðpallurin til ta tíð velur at leggja sínar verkætlanir á fleiri støðum kring landið, har væl útbygd og skipað mentanarhús eru.
Men Jenny. Nú verður tað ikki tín høvuðpína meira. Tú hevur halgað størsta partin av arbeiðslívinum til leiklistina - fyri uttan onkran avstingara til at fáast við tøl. Tølini ivist eg ikki í eisini hava hjálpt tær í hesum starvinum.
Eftir 20 ár sum stjóri á Tjóðpallinum, haldi eg teg kunna siga, at tú hevur gjørt títt. Tú hevur verið við til at skapa eina sterka tilvitsku um leiklist í Føroyum, og hyggja vit at samlaða listanum yvir leikir, sum tit hava sett upp á tíni tíð á Tjóðpallinum, so hava nógvar perlur verið á vegnum. Tí haldi eg, at tú skalt vera errin av tí, sum er bygt upp úr lítlum. Bæði í viðgangi og mótgangi.
Góða Jenny. Takk fyri tíðina og bestu eydnu víðari á lívsleiðini.